Mijn kinderen zijn veranderd. Sinds maart 2020 wordt hen namelijk wijs gemaakt dat ze bij voorbaat al een gevaar zijn voor hun omgeving. Ze moeten zich schuldig voelen als ze knuffelen met opa en oma. Ze moeten met een grote boog om iedereen heen lopen en ze wassen op school hun handen stuk. Mijn zoon rent elke keer als iemand niest naar de gang, hij is bang dat hij in de “corona lucht” terecht komt. Dit hebben wij als ouders met moeite uit zijn systeem gekregen. Nu mogen mijn kinderen weer naar school vanaf 8 februari, maar helaas staat hen daar een streng regime te wachten van afstand, regels en testen.

Gevolgen coronamaatregelen

Waar onze kinderen voor maart 2020 vrij naar school gingen, met vrienden afspraken, leuke dingen deden en gingen sporten, spenderen ze nu voornamelijk hun dag voor een beeldscherm. Naast de achterstanden die ze duidelijk opgelopen hebben, heeft de lockdown ook sociaal-emotioneel een groot effect op ze.
Onze hele wereld is veranderd, zo ook die van onze kinderen. Mijn jonge kinderen zien in de winkels/supermarkten, en zelfs op straat, mensen zonder uitdrukking met mondkapjes lopen. Op het jeugdjournaal horen ze dat je vooral niet met je opa en oma moet knuffelen. “Houd afstand, je wil je oma toch niet op de IC?” Ze horen dat ze zich vooral gewoon aan de regels moeten houden, want dan zijn we er het snelst vanaf. Dit horen ze, net als ons, al bijna een jaar. Ondertussen komen er steeds meer regels bij en gaat er niets vanaf.
Ze zijn bij voorbaat al mogelijke wandelende besmettingshaarden. “Blijf gezond” is de slogan die al bijna een jaar overal waar ze komen rondgebazuind wordt. Maar dit “gezond blijven” omhelst toch zoveel meer dan het niet oplopen van het coronavirus?

Testen

In het laatste OMT advies over het openen van de scholen staat een intensief testplan. Als een kind/leraar positief test dan moet de hele betrokken klas in quarantaine, na 5 dagen mogen de kinderen weer naar school als ze negatief getest zijn. Kinderen die niet getest worden moeten 5 dagen langer in quarantaine blijven, als een soort strafmaatregel. Bij voorbaat worden alle kinderen dus gezien als een gevaar.
In de plannen wordt ook gesproken over het “pre-emptive” testen. Hierbij worden alle kinderen en leerkrachten twee keer in de week getest, ongeacht symptomen.
Dit testen wordt met een antigeen sneltest gedaan (in eerste instantie). Dit betekent dat er met een lange wattenstaaf, diep achterin de neus, materiaal wordt weggehaald. Deze ingreep is allerminst fijn. Voor mij is dit een volkomen onacceptabele handeling.

Nu kan ik een heleboel feiten aanhalen. Dat zonder symptomen de kans dat je iemand anders infecteert zeer gering is bijvoorbeeld. Of dat een antigeen test of PCR test op zichzelf geen diagnose kan zijn, dit moet altijd in combinatie met symptomen en de visie van een betrokken arts gezien worden. Onderzoek dat geplaatst is in vakblad Nature en informatie van de WHO bevestigen dit. Ik kan een heleboel wetenschappelijk onderzoek over u heen storten, maar ik ga het niet doen. In plaats daarvan doe ik een beroep op u als ouder. Op de ethiek, uw intuïtie, uw oudergevoel en uw normen en waarden.

Vrij naar school

In de richtlijnen die het (demissionair) kabinet gesteld heeft staat (naast het testbeleid) een dringend advies voor het dragen van mondkapjes bij leerlingen uit groep 7 en 8. Ook de leerkrachten wordt een niet medisch mondkapje dringend geadviseerd. Daarnaast willen ze dat ouders bij het ophalen van hun kinderen BUITEN een mondkapje dragen. De ervaring spreekt dat (bijna) alle scholengemeenschappen deze adviezen klakkeloos als eis zullen stellen bij het openen van de school.

Wij, als ouders, zijn verantwoordelijk voor de (geestelijke) gezondheid van onze kinderen. De algehele gezondheid dat zoveel meer is dan alleen het coronavirus. Onze kinderen komen bij het openen van de scholen terecht in een streng regime wat helemaal gericht is op het bestrijden van sars-cov-2. Willen wij dit onze kinderen aandoen?
Willen wij onze kinderen wijs maken dat zij verantwoordelijk zijn voor de gezondheid van een ander? Willen wij dat onze kinderen angstig zijn voor een virus dat bewezen niet schadelijk is voor hen? Willen wij onze kinderen een misplaatst schuldgevoel geven? Willen wij onze kinderen regelmatig een wattenstaaf diep in hun neus duwen? En willen wij toegeven aan de misplaatste angstgevoelens van enkele leerkrachten die niet op de hoogte zijn van de geringe risico’s die zij lopen met dit virus? Ik wil dat niet.

Ik ben ervan overtuigd dat elke ouder het beste wil voor zijn/haar kind. Ik vind echter wel dat het tijd wordt om uzelf af te vragen waar uw grens ligt en wat dan het beste is. 

Oproep

Ik wil u oproepen om uw eigen kind geen testkind te laten zijn. Laat ze niet testen. Laat ze niet opgroeien met het idee dat zij verantwoordelijk zijn voor de ziekte of gezondheid van een ander. Als uw kind ziek is, laat het dan thuis, zoals ouders dit al talloze jaren doen. Als wij samen gaan staan voor een gezond schoolklimaat, zonder verplichte testen en constante focus op “een virus”, dan zullen deze plannen geen doorgang vinden.
Samen met een aantal andere schrijvers heb ik daarom twee brieven opgesteld. Deze zijn te vinden op vrijnaarschool.nl
Een brief die u kan sturen naar andere ouders en een brief die u kunt sturen naar de school van uw kind. Samen krijgen we de gezondheidsdictatuur onder controle.