#ditismijnzorg en de framende Volkskrant
Sinds hoofdredacteur Pieter Klok op 19 maart aangaf kritiek op het coronabeleid van de overheid niet te dulden in zijn krant, ben ik de Volkskrant gaan wantrouwen. De Volkskrant laat sinds het begin van de coronacrisis geen moment onbenut om ons om de oren te slaan met het ene angstbeeld na het andere. De gevestigde journalistiek informeert niet meer, zij zaait verwarring, onrust en paniek. Zo ook in bovenstaand stuk van Pieter Hotse Smit.
Op zondag 1 november werd ik via Twitter gewezen op een op handen zijnde hashtag die gebruikt zou worden om aandacht te vragen voor de mensen die nu werkzaam zijn in de zorg, kosten 300.000 euro. Een actie waarbij je zelf een poster kon ontwerpen, waarop je bijvoorbeeld met een mondkapje stond, zodat je kon laten zien dat je de zorg een warm hart toedraagt.
Dit kon via de site http://www.ditismijnzorg.nl
“Dit is mijn zorg”, wat een mooie zin moet iemand gedacht hebben. En wat een uitgelezen kans om eens te wijzen op de zorgen die vele kritische Nederlanders over het gevoerde beleid hebben. Een ludieke actie was geboren.
“Virusontkenners”
Duizenden Nederlanders gaven gehoor aan de oproep en deelden hun zorgen over het beleid op Instagram, Facebook en Twitter met #ditismijnzorg.
De afgelopen maanden is de berichtgeving van de Volkskrant framend en tendentieus. Ik kan talloze voorbeelden geven van koppen en artikelen die niet de feitelijke situatie weergeven, maar alleen zo opgeschreven zijn om de gewenste situatie te behalen: meer paniek, polarisatie en onrust. Zo ook nu weer.
De kop “Virusontkenners en andere coronasceptici kapen steunactie voor zorgmedewerkers” is niet objectief en ontzettend sturend. Ben je een virusontkenner of scepticus als je je afvraagt waar dit alles naartoe gaat voor je kinderen? Ben je een ontkenner als je je zorgen maakt over het voortbestaan van je bedrijf? Waarom is het tonen van je zorgen een voorbeeld van de intimidatie en agressie waar ze in de zorg mee te maken krijgen?
Het is juist de pers die aandacht moet geven aan de volksgezondheid in de breedste zin des woord. Dit lijkt sinds de start van de corona crisis, voor zover de echte journalistiek nog aanwezig was, volledig uit het raam gekieperd te zijn.
